Een geval apart, onze Spencer, daar kan je alleen al een boek over schrijven. Het is een kat van het mannelijke geslacht, hij gedraagt zich echter vaak als een hondje. Zo geeft Spencer niets om water, regen of een sloot: gewoon je even uitschudden en verder gaan. Hij loopt als een hondje achter mensen aan, soms wel kilometers aan een stuk, in de hoop op een lekker hapje. Meeliften met een kinder- of wandelwagen, of een rolstoel? Heel graag, hij ziet wel waar hij terecht komt.
Spencer heeft zich niet echt aan zijn thuis, zijn plekje op de kinderboerderij gehecht. Nee, heel Montfoort is zijn Kasteel.We vragen ons altijd af waarom dieren zich op een bepaalde manier gedragen. Dit komt meestal door gebeurtenissen in hun jeugd.
Onze Spencer is twee keer opgehaald door een zelfbenoemde kattenliefhebster met weinig kennis van zaken, die een kat op een kinderboerderij maar zielig vond. Dit deed ze door hem tweemaal van de kinderboerderij weg te lokken met lekkere hapjes en hem vervolgens diverse keren door dierenambulance op te laten halen.
Dit speelde zich af toen wij juist bezig waren van hem een goede ongediertebestrijder van muizen en ratten te maken, en dat ging uitstekend.